Trix Stoomlocomotief serie 78.10 T22892

Stoomlocomotief serie 78.10

Model: locomotief met Digital-decoder en uitgebreide geluidsfuncties. Geregelde hoogvermogenaandrijving met vliegwiel in de ketel. 3 assen aangedreven. tractie banden. Locomotief en tender grotendeels van metaal. Inbouw rookgarnituur conventioneel in bedrijf, digitaal schakelbaar. Met de rijrichting wisselend driepuntsfrontsein conventioneel in bedrijf, digitaal schakelbaar. Vuurhaardflikkering digitaal schakelbaar. Bovendien is de cabineverlichting digitaal schakelbaar. Verlichting met onderhoudsvrije lichtdioden (LED). Minimale berijdbare radius is 360 mm. Zuigerstangbeschermbuizen, remslangen en schroefkoppelingen worden meegeleverd. Machinist- en brandweermanfiguren zijn standaard inbegrepen. Lengte over de buffers ca. 19,9 cm.

Voorbeeld: Stoomlocomotief 78 1002 van de Deutsche Bundesbahn (DB), type 2'C2'h2 met tweeassige korte tender 2T17. Uitvoering met drievoudige koplampen zoals deze er rond 1958 uitzag.

Stoomlocomotief 78 1002 Aan het begin van de jaren 50 had het versnellen van voorstedelijke en stedelijke expresdiensten hoge prioriteit bij de jonge Bundesbahn, maar de voorraad tenderlocomotieven die hiervoor konden worden ingezet was duidelijk beperkt. Tenderlocomotieven waren er daarentegen in overvloed en daarom was het logisch om de grote voorraad locomotieven van de serie 38.10-40 (Pruisische P 8) te onderzoeken op een gebruik in dit opzicht. Daarom probeerde de DB deze machine om te bouwen tot een tenderlocomotief om de nodige bochten op het bestemmingsstation te besparen. In 1951 kreeg de firma Krauss-Maffei de opdracht om de 38 2890 en 2919 op voorstel van prof. Mölbert, Hannover en in samenwerking met de BZA München uit te rusten met korte tenders. Ketel, rondsel en onderstel bleven vrijwel ongewijzigd. Alleen het voorste draaistel werd gewijzigd door een nieuw draaihuis te installeren om meer zijdelingse speling te krijgen. Er is ook een automatisch resetapparaat geïnstalleerd. De bestuurderscabine, die nu aan alle kanten gesloten is, werd volledig herbouwd als een lasconstructie. De nieuw ontwikkelde twee-assige korte tender was aan de machine gekoppeld door middel van een krachtige dissel, die voorzien was van een terugstelinrichting op basis van een Krauss-Helmholtz frame. De kolen konden worden afgevoerd via een ronde uitsparing in de achterwand van de bestuurderscabine, die door een rubberen balg van de tender was afgesloten. Na de ombouw werden de twee machines beschouwd als tenderlocomotieven met de wielstelindeling 2'C2' en kregen daarom de bedrijfsnummers 78 1001 (ex 38 2919) en 1002 (ex 38 2890). Ze waren gecertificeerd voor een maximumsnelheid van 100 km/u in beide richtingen, maar snelheden van meer dan 60 km/u zouden problematisch zijn geweest bij het achteruitrijden. Er zijn niet meer machines omgebouwd omdat deze investeringen door voortdurende structurele veranderingen niet meer de moeite waard waren. Eerst reden de twee machines vanaf 1953 in het gebied van BD München, later werden ze ingezet in het Bodenmeergebied. Beide locomotieven werden in 1959 stilgelegd en in 1961 buiten dienst gesteld.

Eenmalige serie.

Het model staat symbool voor het idee van een nieuw begin en de bereidheid om te experimenteren van de toen nog jonge Bundesbahnen. Theoretisch goed doordacht maar praktisch onmogelijk te implementeren, bleven de twee testlocomotieven van de serie 78.10 de enige in hun soort.

Exclusief voor de MHI is een bijpassende set personenrijtuigen verkrijgbaar onder artikelnummer 23225.