Roco H0 stuks. Set: Elektrische locomotief 1670.27 met passagierstrein 61493

Qua vervoer was Vorarlberg vanuit de rest van de Oostenrijks-Hongaarse monarchie alleen te bereiken via de drie bergpassen Arlberg, Hochtannberg of de Silvretta. Vooral in de winter werden deze paden onderbroken. Hun doorgang was op elk moment van het jaar moeilijk. In 1861 kreeg Vorarlberg, dat tot dan toe vanuit Innsbruck werd bestuurd, de status van eigen kroonland en daarmee ook een eigen staatsparlement. Het kk-gouverneurschap in Innsbruck bleef echter verantwoordelijk voor het bestuur van het kroonland. Pas na de ineenstorting van de Oostenrijks-Hongaarse monarchie scheidde Vorarlberg zich volledig van Tirol. In de jaren 1850 ontstonden er twee belangrijke spoorlijnen in de aangrenzende regio's Beieren en het Zwitserse Rijndal. Een drang om een spoorlijn van Innsbruck naar Bregenz aan te leggen kwam er niet vanwege de te verwachten moeilijkheden bij de aanleg van de Arlberg. Echter, een spoorlijn in Vorarlberg van Bludenz naar Lindau, met aftakkingen van Feldkirch naar Buchs en van Lauterach naar St. Margrethen, werd voortgezet en op 17 augustus 1869 werd de concessie verleend. De aanleg van de spoorlijn van Vorarlberg was nu veiliggesteld en de gebruikelijke onderhandelingen over het traject, de ligging van de stations en soortgelijke vragen volgden. Er moesten staatsverdragen worden gesloten met Beieren, het Vorstendom Liechtenstein en Zwitserland vanwege de routes die door het betreffende buitenlands grondgebied liepen. Deze staatsverdragen werden in 1870 gesloten en in datzelfde jaar werd de bouwvergunning verleend. Op 1 juli 1872 kon de spoorlijn Bludenz – Bregenz officieel in gebruik worden genomen, op 24 oktober 1872 volgden de lijnen naar Lindau en Buchs en op 23 november van datzelfde jaar eindelijk de verbinding van Lauterach naar St. Margrethen. Bij de stations Bludenz, Feldkirch en Lauterach werden locomotiefdepots gebouwd. Het hoofdkantoor was in Feldkirch totdat het in 1884 werd genationaliseerd. De naam Carl Ganahl (1807 – 1889) is onlosmakelijk verbonden met de aanleg van de Vorarlbergbahn. Als politiek voorzitter van de liberalen en voorzitter van de Kamer van Koophandel pleitte hij onvermoeibaar voor zowel de aanleg van de Vorarlberg-spoorlijn als een Arlberg-spoorlijn om Vorarlberg te verbinden met de rest van het netwerk van de Oostenrijks-Hongaarse monarchie. De eerste economische resultaten van de Vorarlbergbahn ontwikkelden zich ongunstig. Om de winstgevendheid van de Vorarlbergbahn te verbeteren, was een directe verbinding met het spoorwegnet van de monarchie essentieel. Zo was de Vorarlbergbahn praktisch het eerste gerealiseerde project van een doorlopende Arlbergbahn, die in 1884 werd geopend.

Authentieke treinsamenstelling van de P 5519 (Bregenz-Landeck) in de jaren 80 Locomotief voor het eerst met PluX22-interface Met bijgevoegde set geëtste borden