ESU H0 Elektrische Locomotief E03 003 DB met SOUND DC/AC 31173

De E03, die in 1965 in vier preproductie-eenheden werd geïntroduceerd, en zijn 145 zusterlocomotieven, die vanaf 1970 in serie werden gebouwd, waren tijdens hun leven al legendes.

De Deutsche Bundesbahn ontwikkelde, voornamelijk samen met Henschel en Krauss-Maffei, de E03 om lichte TEE-treinen met hoge snelheid in de vlakte te vervoeren. De hogesnelheidstests voor het lijnvervoer van passagierstreinen met 200 km/u begonnen in 1965 met E03 001. De bolvormige kopvlakken en de elegante TEE-lak, ontwikkeld in windtunneltests, vormden het beeld van snelle doorvoer in Duitsland voor meer dan 30 jaar. In 1969 wijzigde de DB het eisenprofiel voor de E03 en verhoogde het treingewicht voor de serielocomotieven tot 480 t bij 200 km/u en 800 t bij 160 km/u.

Daarom werd het vermogen van de motoren vergroot tot 7780 kW. Uiterlijk verschilden de serielocomotieven, bekend als BR 103.1, aanzienlijk van de voorserie door de tweede waaierstrip in de zijwanden en het vereenvoudigde lakwerk zonder zilveren rand tussen de paarse en beige vlakken. Omdat treinen met een maximumsnelheid van meer dan 140 km/uur doorgaans door twee machinisten moesten worden bemand, kreeg het personeel van de locomotieven van de laatste serie iets meer ruimte door verlengde machinistencabines.

Preproductielocomotief 103 004 kreeg in de jaren zeventig eenarmige stroomafnemers en een ombergrijs dak in plaats van zilver. Terwijl ze aanvankelijk voor de reguliere treinen werkte, omvatte het programma al snel vooral opdrachten in de meet- en testdiensten, bijvoorbeeld in de aanloop naar de introductie van de ICE. De openstelling van het IC-treinsysteem voor tweedeklasrijtuigen in 1979 zorgde ervoor dat de 103 harde werkers werden.

Hoewel de hogesnelheidslocomotieven nu voortdurend tot het uiterste van hun vermogen werden gedreven, maakten ze nog steeds indruk met hun grote betrouwbaarheid en waren ze tot ver na de millenniumwisseling onmisbaar bij DB AG. Het DB Museum houdt meerdere 103's operationeel voor speciale operaties, waaronder 103 113's.

Model:

• Metalen behuizing en chassis
• Meerdelige zijframeafdekkingen voor draaistellen met echte veren en talrijke afzonderlijk aangebrachte details
• Afzonderlijk gemonteerde remuitrusting met remschoenen uitgelijnd met de wielen
• Afzonderlijk aangebrachte grijpbeugels
• Koppelingen met kinematica in NEM-schacht
• Krachtige vijfpolige ESU-motor met twee gebalanceerde vliegwielen
• Aandrijving via cardanas/wormtandwiel naar drie assen, vier antislipbanden
• LokSound 5-decoder voor DCC-, Motorola®-, M4- en Selectrix-modus
• Automatische aanmelding bij RailComPlus®- of mfx®-compatibele centrales
• PowerPack-energieopslagcondensator voor een ononderbroken stroomvoorziening
• Twee hifi-luidsprekers voor optimaal luisterplezier
• Universele elektronica met steekbare stroomopname voor het omschakelen van tweerail- naar drierailsystemen en omgekeerd
• Beide stroomafnemers zijn afzonderlijk digitaal omhoog en omlaag te bewegen
• Gedigitaliseerde originele geluiden van klasse 103.1
• Sensorgestuurde geluiden bij het rijden door bochten en tijdens het remmen kort voor het stoppen
• Richtingverlichting wit/rood, koplampen kunnen worden uitgeschakeld als trein aan locomotief is gekoppeld, rangeerlichten, apart schakelbare cabineverlichting, verlichte bestuurdersconsole en machinekamerverlichting
• Remvonken tijdens krachtig remmen
• Minimale straal = 360 mm
• Lengte over buffers = 224,1 mm