Minitrix Elektrische locomotief serie 112 T16100

Elektrische locomotief serie 112

Model: Ingebouwde digitale decoder en geluidsgenerator voor gebruik met mfx en DCC. Motor met vliegwiel, 4 aangedreven assen, antislipbanden. Frontverlichting en sluitseinen met de rijrichting wisselend, met warmwitte ledlampjes, cabineverlichting, digitaal schakelbaar. Kortkoppelingsmechaniek. Gemonteerde handgrepen. Lengte over de buffers 103 mm.

Voorbeeld: Standaard elektrische locomotief 112 269-6 van de Deutsche Bundesbahn (DB). Sneltreinlocomotief met aerodynamisch front, met de zogenoemde "Bügelfalte" (persplooi). Basiskleurstelling in purperrood/ivoor. Met regengoot rondom, schort en bufferbekleding. Zoals in gebruik rond 1974.Ingezet voor: Personentreinen voor langeafstandsverkeer en af en toe ook voor regionaal en goederenverkeer.

Om de vroegere luxe te kunnen bieden, besloot de DB in 1960 om exclusieve en uiterst comfortabele rijtuigen voor de “Rheingold“ en overeenkomstige “Rheinpfeil” te bouwen. Aangezien de nieuwe "Rheingold” nu wegens de voortschrijdende elektrificatie op het Duitse grondgebied van Basel naar Duisburg door elektrische locomotieven kon worden getrokken, moesten er ook nieuwe locs komen. Zo koos de DB voor een gewijzigde uitvoering van de inmiddels beproefde E 10, die van een nieuwe, meer gestroomlijnde opbouw moest worden voorzien. Vanaf maart 1963 waren er voor de “Rheingold“ de dankzij een gewijzigde aandrijving en aangepaste Henschel-draaistellen 160 km/h snelle locomotieven E 10 1265-1270 beschikbaar, uiteraard in de chique tweekleurige “Rheingold“-aankleding in kobaltblauw met beige. De bij deze voertuigen voor het eerst toegepaste aerodynamische omkapping met de kenmerkende "Bügelfalte" (persplooi) aan de kopzijden werd vanaf 1963 voor alle locs uit serie E 10 gebruikt. De zes Rheingold-E 10.12's werden in 1963/64 aangevuld met nog vijf machines, de E 10 1308-1312, eveneens in kobaltblauw/beige. Na de hernoeming van “Rheingold“ en “Rheinpfeil“ in TEE-treinen voorzag de DB de E 10.12 en zijn rijtuigen van de purperrode/beige TEE-kleuren. Een laatste serie van de 160 km/h snelle machines werd in 1968 al met de nieuwe seriecode als 112 485-504 afgeleverd, met aangepaste standaard draaistellen weliswaar, maar opnieuw in purperrood/beige.Met de start van de zomerdienstregeling van 1968 werden alle locs vanuit Frankfurt/Main voor hoogwaardige reizigersdiensten ingezet, met name voor TEE- en F-treinen. Pas met de nieuwe levering van standaard locs uit serie 103 naar opstelterrein Frankfurt/Main vanaf 1970 liepen de hoogwaardige prestaties van de 112's tot 1972 successievelijk terug. De vroegere sterren gingen nu naar opstelterrein Dortmund, waar ze ten minste gedeeltelijk nog voor hoogwaardige sneltreindiensten werden ingezet. Maar ook diverse toepassingen in het regionale en goederenverkeer stonden nu op het programma.In de loop van hun dienstjaren veranderden de machines steeds weer van kleur en niet zelden ook van serienummer. Zo veranderden de 112 485-504 in 1988 in de 114 485-504 en droegen ze na de terugbouw in 1991 de nummers 110 485-504. De resterende 112’s werden in 1992 serie 113. Vanaf 2005 gingen de laatste 113’s van DB Regio naar DB Autozug, waar op 2 juni 2014 de laatste twee voormalige Rheingold-/Rheinpfeil-locs (113 268 en 309) uit dienst werden genomen. Beide bleven behouden en werden aan TRI Train Rental GmbH verkocht. Inmiddels zijn ze volledig opgewerkt en grotendeels weer in de originele toestand teruggebracht, maar wel in de purperrood/beide TEE-kleurstelling. Ze gaan in de toekomst onder andere de toeristische AKE-Rheingold-treinen trekken. Verder zijn in het DB-museum in Koblenz de 113 311 (voorheen E 10 1311) en in Rottweil, onder de hoede van de vereniging “Die Bügelfalte 110 488-4“, de 110 488 (voorheen 112 488) nog aanwezig.