Marklin Stoomlocomotief serie 01.10 oud model 039760

Stoomlocomotief serie 01.10 oud model

Model: Met digitale decoder mfx+ en uitgebreide geluidsfuncties. Geregelde hoogvermogenaandrijving met vliegwiel in de ketel. 3 aangedreven assen. Antislipwielen. Locomotief en tender grotendeels van metaal. Standaard ingebouwde rookset met snelheidsafhankelijke dynamische rookuitstoot. Tweepuntsfrontsein wisselt met de rijrichting, in conventioneel bedrijf, digitaal schakelbaar. Machinistencabineverlichting, flakkerend licht in de vuurkist en onderstelverlichting afzonderlijk digitaal schakelbaar. Verlichting met onderhoudsvrije warmwitte en rode ledlampjes. Kortkoppelingsmechanisme tussen loc en tender. Aan de tender een door snelheid bekrachtigde kortkoppeling met NEM-schacht. Bufferhoogte op loc en tender conform NEM. Kleinst berijdbare boogradius 360 mm. Zuigerstangafschermingen en remslangen worden meegeleverd. Lengte over de buffers 27,7 cm.

Voorbeeld: Sneltrein-stoomlocomotief serie 01.10 met oud model ketel en steenkoolsleeptender 2´3 T38 van de Deutsche Bundesbahn (DB). Zwart/rode basiskleurstelling. Uitvoering zonder gestroomlijnde bekledingsplaten. Met markante dwarsliggende oppervlakvoorverwarmer aan de rookkast. Tweepuntsfrontsein. Witte-windleiplaten en inductieve treinzekering aan één zijde. Zoals in gebruik rond 1950.

Na meerdere jaren van rudimentair treinverkeer nam de jonge Deutsche Bundesbahn in 1949 de eerste stappen naar het realiseren van opnieuw hoogwaardig treinverkeer. Gepland waren sneltreinen, die met een snelheid van ten minste 100 tot 120 kilometer per uur reden. Hogere snelheden waren vanwege de spoorbaan en het beschikbare machinepark tot in de jaren '60 niet mogelijk. Met de invoering van hoogwaardig sneltreinverkeer waren de 54 behouden gebleven 3-cilinder stoomlocomotieven uit de sneltreinloc-serie 01.10 opeens erg gewild. Deze waren pas 10 jaar oud en voor wat betreft de constructie modern. De DB liet daarom alle 01.10's aanpassen en voor de sneltreindienst geschikt maken. De gestroomlijnde bekledingsplaten van de ketel werden volledig verwijderd, omdat deze platen ernstig beschadigd waren en bovendien niet meer nodig, omdat de locs niet meer met de hoge snelheden reden waarvoor ze in eerste instantie waren ontworpen. Alle locomotieven uit serie 01.10 kregen nu een ketelbekleding. Er werden bekledingsplaten om de oud model ketel aangebracht en met ketelspanbanden op hun plaats gehouden. De locs met de oud model ketel zonder gestroomlijnde bekledingsplaten waren gemakkelijk te herkennen aan de voorzijde: Bij een loc met gestroomlijnde bekledingsplaten ligt de hele ketelopbouw onder de beplating. De dwars over de rookkast aangebrachte oppervlakvoorverwarmer werd dieper in de rookkast gelegd en net zoals de rookkastdeur aan de bovenkant afgevlakt.De meeste locs uit serie 01.10 kregen een standplaats in Noord-Duitsland. In 1950 hadden de 54 locs voor zware sneltreinen hun standplaats op vier opstelterreinen: 19 in Hagen-Eckesey, 15 in Bebra, 12 in Kassel en 8 in Paderborn. De locs behielden de 5-assige tender 2’3 T 38, het oude model ketel en het onderstel van de oorspronkelijke uitvoering. In deze uitvoering werd de 01 1088, met standplaats Hagen-Eckesey, als H0-model uitgevoerd. Het model heeft nog overblijfselen van de gestroomlijnde bekledingsplaten en meerdere kenmerken die aangeven dat hij door reparatiewerf Henschel werd omgebouwd. Aangezien het oude model ketel van de niet verouderingsbestendige staalsoort St 47 K was gemaakt, kregen alle locs uit serie 01.10 tussen 1953 en 1956 een hoogrendementsketel. Hierdoor onderscheidden ze zich nu zowel optisch als technisch van de oorspronkelijke versie. Een groot aantal machines werd uiteindelijk nog voorzien van oliestook. De door Märklin in 2023 als exclusief Clubmodel uitgevoerde 01 1088 met oud model ketel is dus een nieuwe constructie en vertelt voor het eerst modelbaantechnisch de geschiedenis van de beroemde serie 01.10 bij de overgang van de gestroomlijnde loc naar de loc met nieuwe ketel. Het model (art. 39760, Trix art. 25011) van Pacific-loc 01 1088 bestaat voornamelijk uit metaal. Met een digitale decoder (Märklin: mfx+) kunnen 28 geluids-, licht- en bedrijfsfuncties worden geschakeld. Kortgekoppeld aan het model is de 5-assige tender type 2’3 T 38, beide met een bufferhoogte conform NEM (12,2 millimeter). Passend bij de loc ontstaat een exclusieve 6-delige set sneltreinrijtuigen (art. 42529, Trix art. 23629) zoals in gebruik rond 1951, die een voor het eerst door Märklin gepresenteerd rijtuigaanbod vertegenwoordigt: het zijn sneltreinrijtuigen van standaardtype 1928 t/m 1930, toegewezen aan gebruiksgroep 29. Alle zes de rijtuigen – waaronder een DSG-restauratierijtuig en een bagagewagen Pw4ü-29 – zijn nieuwe constructies met ledbinnenverlichting en meerdelige interieurinrichting. De set bevat zitrijtuigen 3e klas, 1e/2e klas en 1e/2e/3e klas.

Een bijbehorende set sneltreinrijtuigen met nieuw geconstrueerd personenrijtuig uit groep 29 wordt in 2023 met artikelnummer 42529 eveneens exclusief voor Insider-leden aangeboden.

De sneltrein-stoomlocomotief uit serie 01.10 oud model wordt in 2023 in een eenmalige serie exclusief voor Insider-leden geproduceerd.

Midden jaren dertig streefde de Deutsche Reichsbahn naar een netwerk van snelle FD- en D-treinen. Volgens de planners volstonden de bestaande machines echter niet meer. De 01- en 03-serie haalden een maximum van 130 km/u. Dat was te weinig. Bovendien was er een gebrek aan energiereserves. Daarom, maar ook vanwege de goede ervaringen met gestroomlijnde locomotieven, kreeg de industrie de opdracht een nieuwe sneltreinlocomotief te ontwerpen, de serie 01.10. De 05-serie ging al de goede kant op, ook omdat hij een drievoudige motor had. Kortom, onder de vermogensschaal van de nieuwe locomotief zat eigenlijk niets meer dan een 01, maar dan voorzien van een derde aggregaat. Er werden 55 exemplaren gebouwd, maar de Tweede Wereldoorlog verhinderde verdere productie. Na afloop bleven 54 locomotieven over, meestal in deplorabele staat. Aangezien zij met dit aantal geenszins een splinterklasse waren, werden zij niet buiten dienst gesteld, maar vanaf 1949 aan een algemene inspectie onderworpen. In het proces verloren alle machines hun vermogen. De lange ketel kreeg normale beplating. Opvallend waren de zeer platte koepels aan de bovenkant van de ketel, waarvan de afmetingen ooit waren aangepast aan de beekschelp. Een ander duidelijk onderscheidend kenmerk was de oppervlaktevoorverwarmer, die dwars boven de deur van de rookkamer was geplaatst. Door deze plaatsing moest de rookkastdeur aan de bovenkant worden bijgesneden. De genoemde optische kenmerken waren typisch voor alle 01.10s die werden ontladen. Aangezien echter verschillende werkplaatsen aan de machines werkten, waren er soms kleine details die niet uniform werden bewerkt, zodat de afzonderlijke locomotieven verschilden door diverse kleine details. Midden jaren vijftig was de 01.10 enkele jaren lang de sneltreinlocomotief bij uitstek die ook zware D-treinen aankon. De jonge Deutsche Bundesbahn daarentegen was niet zo gelukkig met de ketels, die van St 47 k staal waren gemaakt en al snel problemen veroorzaakten bij zwaar dagelijks gebruik. Het was dus een kwestie van tijd voordat de machines van de 01.10-serie nieuwe gelaste, krachtige ketels kregen. Deze maatregel veranderde zijn uiterlijk opnieuw, en het kenmerkende gezicht met de oppervlaktevoorverwarmer verdween. De nieuw opgevoerde locomotieven waren tot halverwege de jaren zeventig druk in bedrijf.

Dit model is in gelijkstroomuitvoering exclusief voor Trix Club-leden leverbaar en heeft artikelnummer 25011 in het Trix H0-assortiment.