Esu Zilverlingen, H0, AB nrz 418.4, 31-34 074-0, 1e/2e Kl, DB lichtgrijs/geel/grijs 36512

Tussen 1959 en 1977 schaften de Deutsche Bundesbahnen meer dan 4.800 wagens in drie indelingen aan voor gebruik in het lokaal vervoer, maar ook om sneltreinen te versterken: pure 2e klas, 1e en 2e klas, en stuurstandrijtuigen met bagage en 2e klas cabines. plan De autofamilie kreeg de categorieletter "n" toegewezen. Een prototype auto had al de ongeverfde buitenhuid met een geborsteld pauwenoogpatroon, wat hem de bijnaam "Silberlinge" opleverde. Het gebrek aan verf verminderde het gewicht met ongeveer twee ton. Met een totaalgewicht tussen de 27 en 30 ton waren de tweedeklasrijtuigen minstens 5 ton lichter dan de vooroorlogse sneltreinrijtuigen van het type 1936. De aanvankelijk gemonteerde asgenerator type D62 beperkte de topsnelheid tot 120 ton. km/u. De technisch toegestane 140 km/u zou kunnen worden gereden met een ander type asgenerator of door de auto's elektrisch aangedreven door het trekvoertuig. In 1969 schafte de DB in totaal 180 exemplaren van het type Bnrzb724 aan, die bij calamiteiten eenvoudig kunnen worden omgebouwd tot hospitaalauto's. Het opvallende verschil met de eerder geproduceerde wagens is de bijna verticale dakrand (“schuin dak”). De eerste stuurstandrijtuigen hadden een overgang naar de volgende rijtuig aan het einde van de bestuurderscabine, daarom zat de machinist in een tochtig kamertje ("konijnenbak") rechts van het gangpad. Vanaf 1972 kreeg de DB stuurstandrijtuigen met een moderne "Karlsruherkop". Om het lokale vervoer aantrekkelijker te maken, liet de DB vanaf 1984 verschillende sets van binnen moderniseren en van buiten in kiezelgrijs en oranje schilderen en gebruikte ze met een bijpassende 218 onder de productnaam City-Bahn. Het succes van het product was voor de DB aanleiding om vanaf 1990 andere auto's te moderniseren met nieuw beklede stoelen, aangepaste bagagerekken en een nieuwe lakafwerking aan de buitenkant. Er ontstond een groot aantal verschillende varianten van de zogenaamde redesign-auto's, die aanvankelijk in het destijds gangbare mintturquoise lichtgrijs werden gespoten. Vanaf 1993 kreeg de DB stuurstandrijtuigen met bestuurderscabinezijde, de "Wittenberger Kopf", die doet denken aan de motorwagen VT 628. Anno 2019, dus 60 jaar nadat de eerste zilverstukken in gebruik werden genomen, zijn wagons nog dagelijks in gebruik.

Eigenschappen:

Schaalgetrouwe H0-modellen van de Silberling
Meerkleurig interieur
Apart gebruikte banken
Stuurstandrijtuig met separaat schakelbare front-, bestuurderscabine-, bagageruimte- en passagiersruimteverlichting. Grootlicht op Wittenberg-stuurstandrijtuig
Veerbelaste balgen
Vrijstaand stuur
Trappen aan de uiteinden van de wagen en bij de ingangen als opengewerkte geëtste delen
Replica van de aswielschijven op zilveren wagens, replica van de gladde schijf wielen op verkeersrode wagons
Meerdelige draaistellen met replica van het blok- of schijfremsysteem
Aslagerplaten en halve assen voor wrijvingsloze achtpuntsstroomopname
Eenvoudige montage achteraf van de personenwagen met ESU-interieurverlichting
Beugelkoppeling in een standaardschacht geleid door een verbindingsstuk
Optioneel wisselstroomwielstel onder art.nr. 41200
Minimale berijdbare straal = 360 mm
Lengte over buffers = 303 mm