Esu Ketelwagen, H0, Deutz, OEVA 736 6 028-9, zilver, ÖBB 36246

Om schade aan de ketel door trek- en stootkrachten die tijdens het gebruik optreden te voorkomen, is het onderste deel van de ketel uitgevoerd als een trog, d.w.z. het heeft geen verticale ketelsecties meer, zoals voorheen het geval was. Tussen 1941 en 1944 werden ongeveer 2.000 van de tweeassige voertuigen, bekend als het Deutzer-ontwerp naar het hoofdkantoor van de ontwikkelaar, gebouwd. Terwijl de voertuigen van de eerste serie aan particuliere eigenaren werden geleverd, ontvingen militaire instanties zoals de luchtmacht het leeuwendeel van de daaropvolgende leveringen. Olieclubs waren duidelijk in de minderheid als ontvangers. De wagons waren allemaal geregistreerd bij de staatsspoorwegen, die nu alleen nog als Deutsche Reichsbahn opereert. Na de Tweede Wereldoorlog bleven de personenwagens bij de opvolgers van de oliemaatschappijen, de staatswagens werden overgedragen aan de United Tanklager und Transportmittel GmbH VTG, die op 5 november 1951 werd opgericht. In 1953 bezat VTG in totaal 9.791 ketelwagens van verschillende typen. Zo werd in 1961 een groot aantal wagens uitbesteed aan de industriële beheermaatschappij IVG om militaire locaties van brandstof te voorzien. Deze wagens waren afzonderlijk of in kleine groepen in heel Duitsland te zien tot ver in tijdperk IV. Ook particuliere eigenaren zoals Shell, ESSO, ARAL of Texaco gebruikten de Deutz-wagens tot tijdperk IV. Rond 1990 verlieten de laatste exemplaren de voorraden. Zo werd in 1961 een groot aantal wagens uitbesteed aan de industriële beheermaatschappij IVG om militaire locaties van brandstof te voorzien. Deze wagens waren afzonderlijk of in kleine groepen in heel Duitsland te zien tot ver in tijdperk IV. Ook particuliere eigenaren zoals Shell, ESSO, ARAL of Texaco gebruikten de Deutz-wagens tot tijdperk IV. Rond 1990 verlieten de laatste exemplaren de voorraden. Zo werd in 1961 een groot aantal wagens uitbesteed aan de industriële beheermaatschappij IVG om militaire locaties van brandstof te voorzien. Deze wagens waren afzonderlijk of in kleine groepen in heel Duitsland te zien tot ver in tijdperk IV. Ook particuliere eigenaren zoals Shell, ESSO, ARAL of Texaco gebruikten de Deutz-wagens tot tijdperk IV. Rond 1990 verlieten de laatste exemplaren de voorraden.

Eigenschappen:

Natuurgetrouw model van de lichtgewicht ketelwagen met een inhoud van 30 m³
Looppaden of looppaden van geëtste onderdelen
Diverse afzonderlijk aangebrachte beslagen
Goed gedimensioneerde leuningen en handgrepen van duurzaam kunststof
Tijdsgebonden vormgeving van de adresborden
Aan beide zijden
geprofileerde wielen
Wagengewicht 48 g voor de beste rijeigenschappen
Aspuntlagers in metalen lagers voor een rustige loop
Boegkoppeling met niet-magnetische boog in een standaard as geleid door een schakel
Minimale berijdbare radius = 360 mm
Lengte over de buffers = 101,2 mm